Απόρριψη αίτησης θεραπείας ως απαράδεκτης λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος του αιτούντος

Η Αρχή κλήθηκε να εξετάσει αίτηση θεραπείας επί απόφασής της, την οποία υπέβαλε ο προσφεύγων και με την οποία ζητούσε την ανάκληση και τροποποίηση της προαναφερθείσας απόφασης και την επιβολή εις βάρος του ΙΣΑ της κύρωσης του προστίμου. Η Αρχή, αναλογιζόμενη τη σχετική διάταξη του άρθρου 24 του ΚΔΔιαδ για τη δυνατότητα κάθε «ενδιαφερόμενου» διοικούμενου, ο οποίος έχει υποστεί υλική ή ηθική βλάβη από ατομική διοικητική πράξη, να προσφύγει κατά της αρχής που εξέδωσε την εν λόγω πράξη, υπό την προϋπόθεση να τεκμηριώνει το άμεσο, προσωπικό και ενεστώς έννομο συμφέρον του, ήτοι την ύπαρξη υλικής ή ηθικής βλάβης που ήδη έχει επέλθει στο πρόσωπό του από την επίμαχη διοικητική πράξη, έκρινε ότι από τους λόγους που επικαλείται ο προσφεύγων για την ανάκληση ή τροποποίηση της ως άνω διοικητικής πράξης, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από αυτούς που προέβαλε στην αρχική προσφυγή του ενώπιον της Αρχής, βάσει της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, δεν προκύπτει ότι έχει επέλθει υλική ή ηθική βλάβη στα συμφέροντά του, καθώς η ως άνω αρχική προσφυγή του είχε γίνει δεκτή. Επιπλέον, ο προσφεύγων δεν επικαλείται συγκεκριμένους λόγους που να αποδεικνύουν υλική ή ηθική βλάβη των εννόμων συμφερόντων του η οποία να προήλθε από την προσβαλλόμενη απόφαση, αλλά ζητάει την επιβολή σε βάρος του ΙΣΑ της κύρωσης του προστίμου. Με βάση τα παραπάνω, η Αρχή κατέληξε ότι η αίτηση θεραπείας δεν ασκήθηκε παραδεκτώς και, κατά συνέπεια, δεν προχώρησε στην εξέταση της βασιμότητάς της.